Κάθε γυναίκα, που έρχεται αντιμέτωπη με μια αποβολή, παλίνδρομη κύηση, ή μια αποτυχημένη εξωσωματική, βιώνει
ένα είδος πένθους, όμοιο με αυτό, που βιώνει κάποιος, που χάνει ένα αγαπημένο του πρόσωπο.

Το πένθος αυτό έρχεται – απότομα – μετά από τη χαρά της αρχής μιας κύησης, πάνω στην οποία, είναι φυσικό,
η γυναίκα, αλλά και ο σύντροφός της να έχουν επενδύσει όνειρα και ελπίδες, που μόλις διαψεύστηκαν.

Για να κατανοήσουμε καλύτερα την έννοια του πένθους μπορούμε να πούμε πως διακρίνουμε τα εξής στάδια στο
πένθος μιας γυναίκας:

• Άρνηση: Δεν μπορεί να συμβαίνει σε εμένα αυτό! φαίνεται, πως η πρώτη αυτή αντίδραση είναι ένας “αυτόματος” αμυντικός
  μηχανισμός, ο οποίος “προστατευει” τον ψυχισμό του ατόμου.
• Θυμός
• Θλίψη
• Αποδοχή: Η αποδοχή δεν συνεπάγεται και λήθη! Το ότι μια γυναίκα αποδέχθηκε για παράδειγμα την αποβολή, δεν σημαίνει
  πως ξέχασε. Η ανάμνηση μένει, απλά η οδύνη σταδιακά εκλείπει, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή της και να ξαναβρεί
  την ισορροπία της.